T-shirts in elkaar zetten. Het opdrukken van logo’s. Dat gebeurt niet alleen in de grote kledingfabrieken maar vaak ook in kleine huisateliers. In het Indonesische Bandung is er een hele wijk met dat soort ateliers, skoci wordt zo’n wijk/straat genoemd.

De mensen die er werken komen meestal van ver buiten de stad. ’s Avonds naar huis gaan is er niet bij. Vaak wonen ze zelfs in het pand van de eigenaar. Meestal hebben ze geen vast inkomen, maar worden ze op stukloon betaald. De mensen die hier werken zijn daardoor kwetsbaar. Ze hebben nauwelijks mogelijkheden om hun arbeidsrechten en werkomstandigheden te regelen. Des te belangrijker is het dat CNV partnerorganisatie SBSI en de collega-vakbond SPSI dat samen met de bedrijven proberen te organiseren.

Regels ontbraken tot nu toe voor de thuisateliers.

Er wordt nu gewerkt aan het opzetten van een branche-organisatie, die wil overgaan naar een formele situatie. Die informele bedrijfjes richten eerst een brancheorganisatie op die wordt ingeschreven bij DINAS. Manpower, de gemeentelijke vertegenwoordiging van het ministerie van arbeid. Met deze stap wordt de brancheorganisatie formeel en daarmee indirect ook de thuiswerkateliers.

De volgende fase van dit project is dat er nu wordt overlegd over een cao die voor deze MKB-achtige bedrijven moet gaan gelden. Een bijzonder en belangrijk proces! Het hele traject wordt begeleid door Henk van Beers van CNV Vakmensen die zijn brede ervaring met de totstandkoming van Nederlandse sector cao's inzet. Want het is in Indonesië -nog- een uitzondering dat er collectief afspraken worden gemaakt over de arbeidsrechten van deze kwetsbare thuiswerkers.