Weblog 5 - ILO Conferentie - Cuba en Colombia niet op het matje

In een eerdere bijdrage zei ik iets over tripartisme dat het unieke van de ILO weergeeft. Hier praten en besluiten overheden, werkgevers ‘en werknemers. Helaas moeten we echter constateren dat werknemersorganisaties, vakbonden, niet overal de nodige ruimte krijgen om hun werk te kunnen doen.

Hier op de conferentie bespreekt de normencommissie gevallen waar rechten niet worden erkend of nageleefd. Tijd om alle probleemsituaties te bespreken is er natuurlijk niet. Dus is er een lijst vastgesteld van 25 cases. Deze lijst komt tot stand na vooroverleg tussen werknemers en werkgevers. Erg moeizaam ging dat dit jaar. Landen die zich moeten verantwooorden:

• Schending van het recht op organisatie (het meest fundamentele recht) gebeurt door ofwel organisaties niet te erkennen, ofwel belemmeringen en beperkingen op te leggen. Daar voor moeten zich verantwoorden”: Argentinie, Wit Rusland, Bosnie Herzegovina, Cambodja, Djibouti, Ethiopie, Filippijnen, Roemenie, Turkije, Verenigd Koninkrijk, Venezuela, Zimbabwe,
• Voor schending van het recht op collectief onderhandelen moeten Australië en Guatemala zich verantwoorden.
• Voor discriminatie (no. 111) zijn 3 landen aangeklaagd: namelijk Bangladesh, India en Japan.
• En dan nog een aantal landen voor diverse andere conventies; China, Gabon, Sri Lanka, Iran, Congo, Verenigde Staten, Italie en Spanje.

Ontbreken Colombia stelt werknemersdelegatie teleur

De lijst is natuurlijk nooit compleet, maar er zijn twee landen die jammerlijk ontbreken. Cuba en Colombia. Het is niet gelukt is om Colombia er op te krijgen. Dat is een grote teleurstelling voor een groot deel van de werknemersdelegatie. De lobby van de Colombiaanse werkgevers en overheid was te sterk. Zeer teleurstellend, want de situatie is zeer ernstig. Vakbondsleiders worden nog altijd bedreigd, gegijzeld en vermoord. En straffeloosheid is een van de grootste problemen.

Opheffing bedrijven maakt vakbeweging kapot

Voor de vakcentrales is echter ook een groot probleem dat bedrijven simpelweg opgeheven worden en onder een nieuwe naam weer verder gaan, zonder dat een eventuele cao bestaansrecht houdt en waar mensen zich op nieuw moeten gaan organiseren. Iets wat ook veel voorkomt is werkzaamheden uitbesteden aan zogenaamde cooperaties. In een land waar alleen bedrijfsbonden erkend worden, betekent dit ongeveer hetzelfde als het kapotmaken van de vakbeweging. Problemen blijven ondanks ILO vertegenwoordiging in Colombia
In 2005 ging er een hoge delegatie van de ILO naar Colombia die in de conclusies de problemen bevestigde. Sindsdien is er weliswaar een ILO vertegenwoordiger in Colombia gevestigd, maar de problemen blijven bestaan. Jammer dat dit niet nu besproken wordt. Als compromis is er wel afgesproken ‘dat er in november naar de situatie zal worden gekeken’. Een schrale troost.