Veelbelovend plan biedt Moldaviërs nieuwe kansen op werk

Vrouwenhandel en migratie in Moldavië, het is een absolute illusie te denken dat je dat kunt tegenhouden, kreeg Floor Nelissen van CNV Internationaal te horen bij haar bezoek aan Moldavië. Zij was daar om de haalbaarheid van een project voor jonge vrouwen te bekijken. De lonen zijn daar volstrekt ontoereikend om in de belangrijkste levensbehoeften te voorzien. Mensen weten dat ze in het buitenland het vijfvoudige kunnen verdienen. Het is voor het eerst dat CNV Internationaal de republiek Moldavië bezoekt. De aanleiding van de missie (13-18 januari 2008) zijn recente contacten met de Moldavische vakbeweging en een onafhankelijke organisatie (CESP) voor arbeidsrechten. Zij vragen steun voor een project dat vrouwenhandel en migratie wil voorkomen door de kansen van jonge vrouwen (17-30 jaar) op de arbeidsmarkt te vergroten. 'We stappen hier niet zomaar in', vertelt Floor Nelissen, programmamedewerker voor Centraal- en Oost-Europa van CNV Internationaal. Eerst bekijken we of dit project wel haalbaar en relevant is. Niet op hun mondje gevallen
'De Moldaviërs zijn vriendelijk, openhartig en minder getekend door het verleden als ik had verwacht', ervaart Floor Nelissen al bij de eerste contacten . 'Ze zijn niet op hun mondje gevallen en spreken een aardig woordje Engels'. Toekomstperspectief ontbreekt
We spreken met diverse organisaties, bedrijven en overheidsinstanties over de problematiek rondom vrouwenhandel en migratie. Steeds horen we dat toekomstperspectief ontbreekt in Moldavië. De lonen zijn absoluut ontoereikend zijn om in levensbehoeften te voorzien. Mensen weten dat ze in het buitenland wel 4 à 5x zo veel kunnen verdienen. Daarom is het absoluut een illusie om te denken dat we de migratie tegen kunnen houden. Dat betekent echter niet dat we stil moeten blijven zitten!' Te weinig werknemers
Vooral in de textielindustrie bieden bedrijven jonge vrouwen een soort van 'in company training' aanbieden, waarna een baan binnen het bedrijf gegarandeerd is. 'Een veelvoorkomend concept, hebben we ontdekt', merkt Floor Nelissen op. Het beroepsonderwijs door arbeidsbureaus staat namelijk slecht bekend. En werkgevers voelen er ook niet veel voor om via sectorfondsen invulling te geven vakopleidingen. De 'in company training' levert echter toch niet op wat de textielbedrijven er van verwacht hadden. Arbeidsplaatsen zijn er genoeg, maar er zijn te weinig werknemers om het werk te doen. Het verloop van het personeel is erg groot. 'Dat heeft vooral te maken met de lage salarissen gemiddeld EUR 150 per maand' legt Floor Nelissen uit. Stukloon in de textielindustrie
In Moldavië is het salaris van naaisters gebaseerd op stukloon. Hoe groter het aantal kledingstukken dat zij produceert, hoe meer loon. Maar niet iedereen werkt even hard en dus wordt er vaak veel te lang doorgewerkt. De textielbedrijven zien stukloon echter als de oplossing om de productiviteit van hun werknemers te verhogen. Het buitenland lonkt
Na een aantal weken verdwijnen veel meisjes echter van het toneel. Dat kan zijn omdat kinderopvang slecht tot niet geregeld is. Of omdat het moeilijk is om te reizen tussen de woonplaats en de werkplek. Maar de voornaamste reden is dat het buitenland lonkt. De meisjes realiseren zich dat ze niet hun hele leven lang als naaister in een textielfabriek werkzaam willen zijn. Salarisverhoging betekent einde bedrijf
'Een van de textielfabrikanten vertelt me dat hij graag de salarissen wil verhogen, vervolgt Floor Nelissen. 'Maar zijn bedrijf zit vast aan contracten met Italiaanse, Duitse en Nederlandse afnemers. Dus kan zo'n bedrijf  geen kant op. Een verhoging van het salaris, betekent misschien 'einde bedrijf'. Het risico is dat afnemers naar een andere producent stappen die wel voor die lage  prijs wil leveren. Eigenlijk bedroevend hoe we elkaar in een wurggreep houden', vindt Floor Nelissen. Oorspronkelijk project bijgesteld
'Het is belangrijk dat we door deze missie de context beter kennen. We weten nu welke initiatieven er nog meer ondernomen (gaan) worden en welke mogelijkheden tot samenwerking er zijn. Gaandeweg de missie stellen we het oorspronkelijke project van CESP bij. De toegevoegde waarde blijkt te klein in vergelijking tot de bestaande initiatieven. Tijdens de missie ontwikkelen we een model dat verder gaat dan alleen het oprichten van lokale trainingscentra. Mobiliteitscentrum voor kansarmen
Het plan is nu om een mobiliteitscentrum op te zetten dat kansarme mensen, waaronder jonge vrouwen, begeleidt bij het kiezen van een beroep en vervolgens traint. Komende maanden werken CNV Internationaal, Nehem International en CESP deze plannen uit. Ook introduceren we een persoonlijk assessment, job coaching en job mediation. Het mobiliteitscentrum is ook bedoeld als (tijdelijke) werkgever, uitzendbureau of detacheringsbureau en het regelt stages.   Zelfstandig op de arbeidsmarkt
Bij het mobiliteitscentrum ontdekken mensen wat hun talenten, interesses, vaardigheden en competenties zijn, wat hun loopbaanperspectieven zijn, wat voor soort werk ze leuk vinden en hoe ze op zoek moeten naar werk. Kortom mensen leren zich zelfstandig op de arbeidsmarkt te bewegen. Op dat vlak valt er nog veel te doen in Moldavië! En daarom belooft dit een mooi project te worden. Moldavië is een republiek in Zuidoost-Europa. Tot 1991 behoorde het tot de Sovjet-Unie. In het westen grenst het aan Roemenië en verder aan Oekraïne. De hoofdstad is Chisinau. Moldavië geldt als een van de armste landen in Europa. De regerende Communistische Partij van Moldavië richt zich de laatste jaren op het Westen (EU). Allerlei maatregelen moeten het investeringsklimaat verbeteren en de export bevorderen.