Vakbondsvrouw geeft mensen hun waardigheid terug

Enkele jaren geleden won Rabiatou Diallo uit het Westafrikaanse Guinee een prijs als CNV Wereldvrouw. Hoe gaat het sindsdien met haar werk voor vrouwen? Hoe heeft zij het geld ingezet dat toen door CNV-leden bijeengebracht is? ‘Ik heb het geld bestemd voor het trainen van vrouwengroepen. Zij hebben geleerd hun geld beter te beheren, hun landbouwproductie te verbeteren en hun groepen meer systematisch te organiseren. Het gaat om groepen die in coöperatievorm samenwerken. Zij verwerven inkomsten door bijvoobeeld het batikken van doeken en het maken van zeep. Hun inkomsten zijn door de training toegenomen. Er zijn ook meer vrouwen georganiseerd via deze groepen. Hun vertrouwen geeft me energie
De vrouwen uit de vrouwengroepen geven mij op hun beurt weer energie. De 600 mensen van mijn bond die ik eerder deze week toesprak gaven mij hun vertrouwen. De mensen waren blij en ondersteunen mij weer in nieuwe onderhandelingen.” Het idee dat ik wat kan doen voor de mensen. Onze organisatie, de CNTG, realiseerde 60% loonsverhoging. Dingen die hun spoor achterlaten. Dat maakt dat ik kan door gaan. Het vertrouwen dat al die mensen in mij stellen helpt mij. Dat voedt mij, geeft me weer energie”. Maman des pauvres
Rabiatou Diallo geniet zeer groot respect bij de bevolking. Men noemt haar ‘maman des pauvres’ (moeder van de armen). De vrouwen zijn natuurlijk extra trots op deze vrouw die de waarheid zegt, zich aan haar woord houdt en dingen probeert te veranderen. Er zijn veel mensen die hun kinderen Rabiatou noemen. Zelfs twee jongens die Tchierno Rabi heten. Rabiatou probeert bij te houden hoeveel naamgenoten er in Guinee rondlopen, nu al rond de 140 kinderen. Bij een korte stop op weg naar het noorden was er een kort gesprekje met iemand van de bond daar: Zijn naam: Rabi. Op de Afrikaanse manier
Mijn uitgangspunt is mensen hun waardigheid –terug- te geven. Door hun belangen te verdedigen. Door hen te helpen aan werk en inkomen. En dan op de Afrikaanse manier” voegt Rabiatou toe, “namelijk door mensen niet meteen te bestraffen, maar ze op een waardige manier te vertellen hoe het anders kan”. Alles te koop langs de weg
De meeste mensen in Guinee hebben geen betaald werk met een contract. Toch kunnen de meeste mensen, weliswaar met moeite, wel wat te eten op tafel zetten. Boeren hebben het in die zin makkelijker. Zij verbouwen immers altijd wel wat voedselgewassen voor eigen gebruik, en voor de familie in de stad. In de stad proberen de mensen die geen baan hebben wat te verdienen door iets te maken en te verkopen (voedsel, koffie). Of door dingen door te verkopen zoals sigaretten, aanstekers, emmers, wc-papier, telefoonkaarten, gekookte eieren. Het is allemaal langs de weg te krijgen, soms tussen de auto’s door. Bismillah Rachiem
Hoe houd je dit werk vol?
“Als ik na een lange zware dag thuis kom, en da’s meestal, dan neem ik het liefst een lange douche. Ik zeg mijn gebeden, ik mediteer, ik reciteer 21 keer het gebed “Bismillah rachiem…” Dat betekent  over de barmhartige goed (met de hulp van mijn kralenketting). Dan ga ik slapen: meestal een lange diepe slaap, met een ongelooflijke droom. Te moe om te slapen
'Soms kan ik niet slapen. Dan zijn de problemen zo groot, ben ik te moe om in te slapen, pieker ik en verlies mijn slaap, hoe moe ik ook ben. Zoals wanneer ik denk aan de gebeurtenissen van 2006 en 2007, met de gewonden, de doden, en ook de vele niet uitgevoerde beloften van de regering. Interview door Jan Ridder Meer:

• Een dag uit het leven van Rabiatou Diallo