Bert van Boggelen, algemeen secretaris van het CNV, doet verslag vanuit Indonesië, waar hij het congres van vakbondsorganisatie SBSI bijwoont. ‘Ver beneden hoor ik het razende geluid van brommertjes, claxonerende bussen, en optrekkende auto's. Ik heb uitzicht over de skyline van Jakarta, de hoofdstad van Indonesië. Jakarta is een heksenketel. Wij praten over roetfilters op toch al schone motoren. Hier braakt alles wat rijden kan, en dat is heel veel, dikke roetwolken uit.
De hele dag files zes rijen dik van brommertaxi's, bussen, handkarren en ook inmiddels veel dure westerse auto's. De kloof tussen arm en rijk. De verstikkende kruispunten zijn de werkplek van de mannen en vrouwen uit de informele economie. Op slippers en in versleten kleren lopen ze langs auto's en bussen en proberen ze van alles aan de man te brengen. In de hoop 's dat ze avonds iets te eten hebben. Struggle for life voor miljoenen mensen. Uit de tijd van Multitatuli
Het hotel is een absoluut contrast met de wereld buiten. Veel marmer, riante kamers, een airco die m'n kamer net te fris maakt en om de meter een knikkende bediende uit de tijd van Multatuli. Van mij mag het wel een tandje minder. Maar niemand maalt erom. Scherpe tegenstellingen zijn hier een 'fact of live'. Muchtar Pakpahan
Ik ben hier op uitnodiging van de SBSI. Een vakbond van zo'n tien jaar oud met zo'n 400.000 leden, opgericht door Muchtar Pakpahan. De vakbondsleider waarvoor het CNV actie heeft gevoerd toen hij, door het vorige regime, gevangen was gezet. Een normale baan is zeldzaam
Vrijdag staat een internationaal seminar op het programma over decent work. In Indonesië heeft nog geen 30% van de beroepsbevolking een 'normale' baan, met een contract, een redelijk loon en enigszins fatsoenlijke arbeidsomstandigheden. Ruim 70% scharrelt in de informele economie zijn of haar kostje bijelkaar. En leeft meestal onder de armoede grens. Huishoudelijk werk
De collega's van de SBSI zijn erg geïnteresseerd hoe wij in Nederland omgaan met flexwerkers en sociale zekerheid. Vooral hoe wij werkzekerheid boven baanzekerheid proberen te plaatsen. Ook het CNV Internationaal project over domestic work (huishoudelijk werk) trekt aandacht. Honderdduizenden jonge Indonesische vrouwen trekken jaarlijks naar Singapore, Japan en Arabische landen om daar, vaak als moderne slaaf, het huishouden van een familie te runnen. De SBSI zoekt naar mogelijkheden om de belangen van deze groep te behartigen. Het dak eraf
Hoogtepunt is de opening van het congres. Meer dan vijftienhonderd leden in een zaal die veel weg heeft van een publieke sauna. Het dak gaat er haast af als het volkslied en het SBSI clublied worden gezongen. Een spirit en een enthousiasme waar we in Nederland alleen maar van durven dromen. Ik zag niks meer van de normaal zo ingetogen Indonesiërs. Meedenken en in waarde laten
CNV Internationaal wordt bij de SBSI op handen gedragen, en ik dus ook. Niet om het geld dat we geven, maar vooral door de betrokken samenwerking, het meedenken en het in de waarde laten van de ander. Een groot compliment voor CNV Internationaal. Indrukwekkend en motiverend
Na drie dagen wordt het steeds leuker. Ik leer meer mensen kennen, met hun verhalen. Begrijp langzamerhand een klein beetje meer van het land en de manier waarop een vakbond hier moet werken. En dat is mooi, indrukwekkend en motiverend. Morgen, maandag, aan het eind van de dag terug naar huis. Met een beetje weemoed, dat wel.
Publicatiedatum 01 05 2007
Onderzoek: De vergeten risico's van de energietransitie
Zo kan het ook: Inkopen met respect voor arbeidsrechten
De dienst van de dood