ILO weblog 2 – Impact van de crisis op werk wereldwijd

Genève - De eerste week zit er op. Vanwege de crisis verloopt de conferentie van de ILO (VN-organisatie voor arbeid) dit jaar anders dan andere jaren. De agenda is deels schoongeveegd om in het zogeheten Committee of the Whole (CoW) te praten over de impact van de crisis. Naast discussie tussen werknemers, werkgevers en overheden van de lidstaten van de ILO, is er ook inbreng van allerlei deskundigen. Sprekers van o.a. de Wereldbank, IMF, universiteiten, de OESO geven hun bijdrage in panels rond onderwerpen die van belang zijn bij het keren van het tij na de crisis. De inzet is te komen tot een Global Jobs Pact. Werkgelegenheid na de crisis is echter niet het enige onderwerp. Jaarlijks worden op de conferentie een aantal ‘cases’ van schendingen van arbeidsrechten besproken. De eerste stap daarbij is het eerst tussen werkgevers en werknemers onderling eens te worden over welke landen worden besproken. Gedurende de conferentie kunnen er maximaal 25 gevallen worden besproken. Wie komt er op de lijst?
Deze gezamenlijke lijst wordt vervolgens tripartiet vastgesteld. Een hele klus deze eerste stap, want er wordt druk gelobbied. Maar, aan het eind van de eerste week is het gelukt. Onder andere rond Venezuela ging dat gepaard met heftige discussies, maar Venezuela staat wel op de lijst. Evenals Colombia, Chili, Costa Rica, Guatemala, Panama, Pakistan, maar ook Italië en China zullen toelichting moeten geven waarom een bepaald arbeidsverdrag niet goed wordt nageleefd. HIV/Aids op het werk
Belangrijke rol van de ILO is deze monitoring van arbeidsverdragen. Dit jaar wordt er ook gesproken over een mogelijk nieuw instrument rond HIV/AIDS op het werk. De eerste hobbel die deze eerste week moest worden overwonnen was het tripartiet eens worden of het een verdrag moest worden of een aanbeveling. Werknemers hadden ingezet op een verdrag. Een steviger instrument. Na ratificatie moet een verdrag worden verankerd in wetgeving en is dan bindend. Werkgevers en vele overheden zagen dat niet zitten. Uiteindelijk hebben werknemers het amendement moeten intrekken. Nu wordt er gewerkt aan de tekst voor een aanbeveling. Dit jaar is de zogenaamde eerste lezing. Sowieso komt deze tekst terug volgend jaar op de agenda. Na 24 jaar
Ongelijkheid is vanzelfsprekend iets wat tegengegaan moet worden. Dat er ongelijkheid is tussen mannen en vrouwen, in beloning, in mogelijkheden om aan het werk te gaan, in mogelijkheden om door te groeien op het werk, om deel te nemen aan scholing etc. dat is dus ook een zaak waar de ILO zich mee bezig houdt. De 4e commissie houdt zich bezig met gender equality. Gek genoeg heeft het 24 jaar geduurd voordat dit onderwerp weer eens op de agenda staat van de conferentie. Werknemers maken zich er hard voor dat de discussie echt iets oplevert wat aanzet geeft tot verandering in het leven van vele meisjes en vrouwen. Afschuwelijke omstandigheden
Vrijdagmiddag was er een extra bijeenkomst om de campagne gericht op de vrijlating van vakbondsleiders op Cuba verder bekend te maken. Ik raak weer onder de indruk van het verhaal van Pedro Pablo Alvarez uit Cuba. Niet omdat ik het voor het eerst hoor, integendeel. Maar, het blijft bewonderenswaardig hoe rustig, en eerlijk hij zijn verhaal doet. Hij vertelt hoe het werknemers die zich in een onafhankelijke organisatie willen organiseren in Cuba moeilijk wordt gemaakt. 9 van zijn collega’s zitten nog altijd gevangen, sinds er op 18 maart 2003 een grote groep dissidenten werd opgepakt. In zeer moeilijke omstandigheden, afgelegen van familie, zonder voldoende medische verzorging, in afschuwelijke hygiënische omstandigheden en niet voldoende voedsel, zitten zij al ruim 6 jaar vast. Steun zijn pleidooi om deze onschuldige mensen vrij te laten. Zet digitaal een handtekening op de website van het Committee for Free Trade Unionism
href="http://www.freetradeunionism.org/Cuba/CampaignAppeal/tabid/61/Default.aspx" Margreet Vrieling, beleidsmedewerker CNV Internationaal
Genève 8 juni 2009