Made in Europe geen garantie voor Eerlijke Kleding

De wettelijke minimumlonen die de vrouwen uitbetaald krijgen liggen ook in Oost-Europa net boven de armoedegrens. Het bedrag in het loonzakje is slechts 14 % (Bulgarije, Oekraïne, Macedonië) tot 36% (Kroatië) van een leefbaar loon. Veel vrouwen hebben daarom nog een tweede baan of werken in de landbouw. Zoiets 'verwachten' we in Azië, maar Stitched Up toont aan dat de onderbetaling van kledingsarbeiders een wereldwijd probleem is, ook dichter bij huis. Het rapport Stitched Up is gebaseerd op meer dan 300 interviews met de vrouwen die in Oost-Europa en Turkije kleding naaien voor o.a. Hugo Boss, Adidas, Zara, H&M en Benetton.

Oost-Europa belangrijk voor kledingproductie

De regio wordt steeds belangrijker voor de kledingindustrie omdat steeds meer bedrijven delen van hun productie dichterbij het hoofdkantoor en klanten willen laten produceren. Een extra probleem is dat de vakbonden hun werk onvoldoende kunnen doen. De bonden zijn druk met het tegengaan van illegale praktijken zoals het niet uitbetalen van overwerk of het langdurig niet uitbetalen van lonen. Ze komen nauwelijks toe aan het formuleren van looneisen en onderhandelingen over eerlijkere lonen. Daarnaast wordt het vakbonden extra moeilijk gemaakt hun werk uit te voeren door het repressieve klimaat.

Leefbaar loon uitgangspunt berekening inkoopprijzen

Duidelijke stappen van merken en retailers zijn daarom hard nodig vindt de Clean Clothes Campaign (in Nederland: Schone Kleren Campagne). Zij moeten actief werken aan het mogelijk maken van leefbare lonen voor de mensen die hun kleding maken, waar ook ter wereld. In Oost-Europa en Turkije moeten merken ervoor zorgen dat de arbeiders minstens 60% meer verdienen dan nu het geval is. Dit moet het uitgangspunt vormen bij de berekening van inkoopprijzen.